به دارالسلام نگاه کنیم نه به بخشنامه‌های مرکز
روز اول گفتیم و نوشتیم که کاشان نمی‌تواند برای مبارزه با کرونا منتظر دستور‌العمل اصفهان و پایتخت بماند.
کاشان برای پیروزی در این جنگ جان‌سوز، به مدیرانی کاردان، شجاع و مقتدر نیاز دارد که در همین میدان با توجه به شرایط تصمیم بگیرند و پای تصمیماتشان نیز بایستند و حتی اگر شده میزشان را فدای مردمشان کنند.
اما متاسفانه دیدیم که در تصمیمات مهم، چشم‌ها به اصفهان و تهران دوخته شد؛ در اوج کرونا دانش‌آموزان به مدرسه خوانده شدند و بازار کاشان و مراکز خرید فعال‌تر از همیشه به کار خود ادامه دادند.
بعد از این همه مصیبت، ستاد مقابله با کرونا تصمیماتی را اتخاذ کرد که برخی از آن‌ها به عقیده نویسنده نوش‌دارو بعد از مرگ سهراب بود.
آقایان نماینده، فرماندار، دادستان و رئیس دانشگاه علوم پزشکی کاشان!
چند روز دیگر پانزدهم فروردین یعنی زمان است که برخی از محدودیت‌های مصوبات شما به پایان می‌رسد.
اگر قرار باشد دوباره مدیران شهر دور هم بنشینند و منتظر دستور‌العملهای پایتخت یا مرکز استان باشند، دوباره همان آش و همان کاسه خواهد بود.
از باید و نبایدها و سلسله مراتب اداری بی‌خبر نیستیم؛ اما در این شرایط باید نگاه ما به ورودی دارالسلام باشد نه سلسله مراتب اداری.
لطفا زودتر برای اجرای ساز و کارهای جدید دست به کار شوید.
پیشنهاد می‌کنیم؛
۱. از ظرفیت پایگاههای بسیج و سمن‌ها برای خدمات‌رسانی به شهروندان استفاده شود.
۲. فروشگاه‌ها به راه‌اندازی سامانه فروش غیرحضوری تشویق و حتی ملزم شوند.
۳. سامانه مشاوره پزشکی با حضور پزشکان متخصص طرح‌ریزی شده و برای روش پذیرش بیمار در مراکز درمانی و مطب‌ها اساس‌نامه تهیه شود.
۴. مراجعه به ادارات محدود شده و کارمندان ملزم به دورکاری شوند.
۵. محدوریت‌های مراجعه به بانک‌ها ادامه یابد.
۶. محدودیت کارخانه‌ها در صورت امکان چند روز دیگر ادامه یابد و برای حضور کارگران در کارخانه‌ها و وسایل ایاب و ذهاب پروتکل جامع تهیه گردد.
۷. نظارت به نانوایی‌ها افزایش یابد و با جانمایی برای ایستادن در صف خرید نان از تجمع افراد به شکل سنتی جلوگیری شود.
۸. با خدمات رسانی به روستاها و شهرهای اطراف تا حد امکان از جابه‌جایی مسافر جلوگیری شود.
۹. ممنوعیت برگزاری مجالس با قوت ادامه یابد.
۱۰. با کمک خیریه‌ها قشرهای آسیب‌پذیر شناسایی و مورد حمایت قرار گیرند.
ما کاشانی‌ها می‌توانیم کرونا را شکست دهیم؛ به شرط این‌که خود به فکر خودمان باشیم.
محمدعلی خرمی