تقدیر سوال برانگیز از مدیر روابط عمومی آبفای کاشان
واقعا آدم می‌ماند باید به برخی از خبرها چه واکنشی نشان بدهد. نمونه‌اش همین خبر تقدیر مشاور وزیر و و مسئول امور فرهنگی وزارت نيرو از مدير روابط عمومی آبفای كاشان است.
تیتر خبر را که دیدم تعجب کردم و سریع این سوال در ذهنم نقش بست که چطور از مدیر روابط عمومی آبفای شهری که هنوز در زمینه فرهنگ استفاده از منابع آب با مشکلات زیادی روبروست و خطر خشک‌سالی آن را به شدت تهدید می‌کند، تقدیر شده است؟!
ناگزیر برای دریافت پاسخ سوال، متن خبر را خواندم. نوشته‌اند «علی يزدان پرست» از «عباس‌علی کحال» به خاطر خدمت در راه ترويج فرهنگ نورانی قرآن و تلاش براي اقامه فريضه بزرگ الهی نماز و ترويج سيره نبوی و اهل بيت علیهم السلام تقدر کرده است.
اینکه از یک همشهری ما تقدیر شده جای تبریک دارد؛ اما اگر این همشهری، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا اگر مسئول دفتر سازمان تبلیغات بود به خود می‌بالیدیم که فلان مسئول فرهنگی شهر وظایف اصلی خود را به خوبی انجام داده است.
واقعیت این است که متوجه نمی‌شوم منظور شخص تقدیر کننده از عبارت‌هایی مانند «خدمت در راه ترویج فرهنگ نورانی قرآن»، و «سیره نبوی و اهل بیت عصمت و طهارت» علیهم السلام چیست؟
آیا واقعا آبفای کاشان توانسته فرهنگ قرآنی و روش عصمتی را در استفاده صحیح از منابع آبی در جامعه ترویج کند؟
اگر پاسخ پرسش بالا مثبت است، این اداره چه طرح‌هایی را اجرا کرده که برگرفته از سیره‌ی نبوی و فرهنگ قرآن بوده است؟
آیا اجرای این طرح‌ها نتیجه بخش بوده است؟
اگر نتیجه نداشته پس یا در طرح، یا در اجرای آن مشکلی وجود داشته و قطعا طرحی که نتیجه نداشته باشد، تقدیر هم ندارد.
اگر هم نتیجه داشته پس الان باید بتوانیم بگوییم بخش زیادی از مشکلات فرهنگی ما در بخش استفاده‌ی صحیح از منابع آبی حل شده است.
سال گذشته دانشگاه کاشان میزبان نشست مسئولان شهرستان کاشان و برخی از چهر‌های دانشگاهی بود.
پرفسور منصوری یک کاغذ را از روی میز برداشت. آن را مچاله کرد. همزمان کاغذ مچاله شده و گلوله آهنی را رها کرد و رو به حاضران در جلسه گفت همانطور که دیدید این دو گلوله خلاف آنچه که ما تصور می‌کنیم، همزمان به زمین رسیدند. او گفت شاید شما این موضوع را باور نکنید اما داده‌های علمی و آزمایش‌ها این موضوع را تایید می‌کند.
او سپس وضعیت بحران آب در منطقه را به این آزمایش تشبیه کرد و گفت بحران آب مشکل علمی ندارد که ما بخواهیم آن را ثابت کنیم. همه داده‌ها نشان می‌دهد در بحرانیم؛ ولی آن را باور نکرده‌ایم؛ همچنان اصراف می‌کنیم و به راه‌هایی که برای مبارزه با کم آبی پیشنهاد می‌شود عمل نمی‌کنیم.
آیا آبفای کاشان در این مدت توانسته با بهره‌گیری از فرهنگ ناب قرآن و اعتقادات دینی، این باور را در مردم یا در اکثر افراد جامعه ایجاد کند؟