طبقه‌ی محروم زیر فشار کروناست / مجلس به تعطیلات رفته است
حسن فدائی:
آزمون و امتحان الهی بار دیگر بر مردم ایران نازل شده است. مردم ایران که همواره از مشکلات عدیده روسفید بیرون آمده‌اند این بار با ویروس خودساخته یا دست‌ساخته‌ای به نام «کرونا» مواجه شده است. ویروسی که «بشریت» را در گرداب نیستی فرو برده تا «انسانیت» جلوه‌ای تازه کند و به پرواز درآید.
مردم ایران اسلامی در برهه‌های مختلف مورد آزمون و ابتلا قرار گرفته‌اند. جنگ تحمیلی نمونه‌ای از آن است. دوران سخت تحریم نمونه‌ی دیگری است. دوران بازسازی و رفع محرومیت از مناطق محروم و روستاها بخش دیگری از تاریخ ایران اسلامی است و اکنون دست در گریبان آزمون دیگر فرو برده است و همانطور که همواره پیروز و سربلند بیرون آمده است این بار نیز موفق خواهد شد تا جلوه‌های دیگری از روح خداوندی و ایثار و گذشت را به نمایش گذاشته و حماسه‌ای دیگر بیافریند.
«کرونا» تهدید است. همشهریان گرانقدر ما را با مشکل مواجه کرده است. برخی از عزیزترین دوستان ما را در چالش عظیم فروبرده است. متأسفانه خانواده‌هایی را عزادار کرده است. رفت و آمد را با مشکل مواجه کرده است. کسب و کار را تا مرز تعطیلی پیش برده است و همه‌ی این‌ها در حالی اتفاق افتاده است که مردم زیر بار هزینه‌های نامتعارف و تورم کمرشکن ناشی از بی‌کفایتی برخی از مسئولین داخلی و فشارهای ظالمانه خارجی در رنج و عذب بودند. «کرونا» فشارها را بر مردم بیشتر کرد. به خصوص مردم طبقه‌ی ضعیف و محروم جامعه. بیش از همه قشر کارگر در فشار این مشکلات است. ولی مردم همواره ثابت کرده‌اند از «تهدید»ها «فرصت» ساخته‌اند. توجه بیش از پیش به اقدامات بهداشتی و پیشگیرانه بخشی از این «فرصت» سازی مردم شریف است. مدیریت بیش از پیش «هزینه» و «درآمد»ها در این راستاست. توجه به «دورکاری» مدارس، آموزشگاهها و سازمان‌های بخشی دیگر از این دستاوردهای این «آزمون» الهی است که قطعاً در کاهش هزینه‌ها موثر است. قطعاً در این فرصت اقدامات مطلوب ناشی از این تهدید در کلیه ارکان خانواده بزرگ جامعه نهادینه می‌گردد و جامعه از برکات آن بهره‌مند خواهد شد ولی «دولت» و «مجلس» چگونه با این تهدید برخورد کرده و چه درس‌هایی گرفته است.
دولت و مجلس در این اوضاع و احوال نقش بسیار حساس و ویژه ای دارند، دولت و حاکمیت باید با درک خطری که جان و سلامتی مردم را تهدید می‌کند نسبت به ایفای نقش حمایتی خود تلاش کنند. در حال حاضر عمده ترین راه جلوگیری از گسترش بیماری که توسط کشورهای توسعه یافته نیز در حال استفاده است، کاهش سطح تماس افراد در بسترهای مختلف اجتماعی است. تعطیلی ادارات، کارخانجات، مراکز عمومی و مکانهایی که محور تجمع محسوب میشوند باید در اولویت قرار گیرد. هرچند دستور تعطیلی مراکز «کسب و کار» و «خدمات» دولتی و خصوصی آسان است ولی آنچه حائز اهمیت است جبران ضرر و زیانی است که به این واسطه شهروندان متحمل آن میشوند. دولت بایستی از راه‌های مختلف مانند افزایش «یارانه» در چند ماهه‌ی اخیر بخشی از خسارت‌های مردم را جبران کند.
لازم است دولت با حمایت از اقشار روزمزد، مانند کارگران، رانندگان و فروشندگان و سایر موارد مشابه، و تامین حداقلی زندگی آنها در قالب یارانه های حمایتی ویژه، دغدغه های مالی این اصناف را که منجر به حضور پرخطرشان در سطح جامعه میشود و خودشان و خانواده های عزیزشان را درمعرض خطرجدی قرار میدهد، برطرف نماید.
متأسفانه به نظر می‌رسد «مجلس» در نخستین گام خود را «تعطیل» کرده است. سابقه نداشته است مجلس در سخت‌ترین شرایط خود را تعطیل کند. مجلس خط مقدم «قانون‌گذاری» و «خدمت» به مردم است. در صورتی که در این شرایط نمایندگان مردم «جان» خود در دست گرفته و به حوزه‌های انتخابیه پناهنده شده‌اند. کارشان به چند جلسه «ستادی» و تلفن و تماس با مسئولین «بهداشت» و «سلامت» خلاصه شده است. بمباران خبری و تبلیغاتی در شبکه‌های مجازی و اطلاع‌رسانی به جای حضور «موثر» در مجلس نشسته است.
بهتر بود مجلس شورای اسلامی بعنوان نمایندگان مردم، به جای اینکه بعداز تعطیلی چندهفته ای به واسطه‌ي دوباره به «تعطیلات کرونایی» بشتابند فکری برای رفع مشکل مردم می‌کردند. شایسته بود ابتدا به فکر برطرف کردن مشکلات و موانعی موجود در سطح جامعه و ارائه راهکارهایی قانونی برای حل دغدغه‌های مردم بویژه دغدغه های بهداشتی، درمانی ومعیشتی آنان می بودند تا آنها نیز فارغ از این مشکلات بتوانند با ماندن در خانه سلامت خود و خانواده‌شان را حفظ کنند.
همه افرادی که در جایگاههای مختلف حکومت اسلامی و در راس امور قرار دارند باید دغدغه مردم و سلامتی آنها را به عنوان مهمترین موضوع در نظر بگیرند، نباید بگونه‌ای باشد که مسئولین خودشان را ابتدا تعطیل کنند و بعضی ازمردم همچنان در پرخطرترین مشاغل و مکانها در معرض آسیب باشند.
امیدوارم به لطف خدا و با تلاش بی وقفه و همه‌جانبه مسئولین «آرامش» و «سلامتی» به جامعه بازگردد و «تهدید کرونایی» به «فرصت» بازسازی و اصلاح امور تبدیل گردد.