وابستگی‌هایی که سبک زندگی‌مان شدند
مشکات آنلاین – حوریه شیوا: از صبح که بیدار می‌شوید، هنوز چشم باز کرده و نکرده و قبل از سلام و صبح بخیر به اعضای خانواده، تلفن همراهتان را روشن می‌کنید؛ تمام شبکه‌های اجتماعی را چک می‌کنید. بعد همان‌طور خوابیده، آنلاین صبحانه سفارش می‌دهید. تا صبحانه برسد، قبض آب را با یک اپلیکیشن می‌پردازید و بعد هم برای خط تلفنتان شارژ می‌خرید. تا دست و صورتتان را بشورید، صبحانه رسیده. عکس می‌گیرید و استوری: «صبح بخیر، من بیدار شدم.» گویا که به جهان سلام کرده‌اید!
مادر پیرتان تماس می‌گیرد و دلش نان تازه می‌خواهد. فرصت ندارید، یک‌لحظه جرقه‌ای در ذهنتان می‌خورد: اپلیکیشن درخواست نان آنلاین! مادر سنگک دلش خواسته. کنار باکس نان سنگک تیک می‌زنید. بعد تاکسی اینترنتی می‌گیرید و در طول مسیر، کتاب صوتی‌ای را که به‌تازگی دانلود کرده‌اید را گوش می‌دهید. تازه یادتان می‌افتد که تولد خواهرتان نزدیک است و اصلاً فرصت رفتن به بازار را ندارید؛ آنلاین هدیه‌تان را سفارش می‌دهید.
مدیرعاملتان در محل کار نیست و از شما گزارش عملکرد روزانه می‌خواهد، در کمترین زمان با نرم‌افزار تبدیل صوت به نوشتار، گزارش را تایپ می‌کنید و فایل را از طریق شبکه‌های اجتماعی می‌فرستید. دوستتان در تلگرام پیام می‌دهد و قرار عصرتان را برای سینما یادآوری می‌کند. بلیت را اینترنتی می‌خرید و فایل بلیت را برایش می‌فرستید. می‌گوید کنسرت جمعۀ تهران را هم برویم؟ پاسختان مثبت است. طی چند دقیقه صندلی‌تان در سالن مدنظر را رزرو می‌کنید و بلیت رفت و برگشت به تهران را هم می‌گیرید.
از کار روزانه خسته‌اید، حوصله خرید برای مهمانی امشبتان را هم ندارید، وارد سایت فروشگاه می شوید و تمام محصولاتی که نیاز دارید را طی چند دقیقه تیک می زنید. تا برسید منزل، پیک فروشگاه هم رسیده. تمام اینها با چند تاچ انجام می‌شوند!
* * *
اگر این چند خط را ۱۰ سال قبل خوانده بودید، فکر می‌کردید یک داستان تخیلی برای شهری مثل کاشان است که تا چند صدسال بعد، حتی در کلان‌شهرهای دیگر هم محقق نخواهد شد؛ اما اینها شرح یک روز کاملاً معمولی خیلی از ماهاست. ما‌هایی که حالا گوشی‌های هوشمندمان پر است از آیکون‌های رنگ‌ووارنگ اپلیکیشن های مختلف که زندگی خیلی‌هایمان بدون داشتن آن‌ها فلج است. حالا دیگر مدرنیته شرایطی را فراهم کرده که میان نیازهای ما و خدماتی که کسب‌وکارهای مختلف ارائه می‌دهند، فضای خالی وجود ندارد.
به‌راستی پیش‌ازاین چگونه روزگار می‌گذراندیم که حالا تا این حد وابسته به فضای مجازی و اپلیکیشن ها و برنامه‌های مختلف آن شده‌ایم؟ گویا مدرنیته نیازهایی را برای ما ساخته و به‌مرور آن‌قدر درگیرمان کرده که حالا ترک آن‌ها زندگی‌مان را لنگ می‌کند. گریزی هم نیست! گویا انسان ایده‌آل برای عصر جدید، چنین انسانی است.
قطع شدن چند روزه اینترنت فرصتی بود تا بفهمیم تغییراتی بزرگ در زیست روزانه ما اتفاق افتاده. دگرگون کردن مناسبات اجتماعی همراه با خلق هنجارها و ارزش‌های تازه.
حالا دیگر چه کسی می‌تواند دنیای بدون اینترنت را تصور کند؟
بدون ارتباط با جهان، بدون اخبار تازه و خبر داشتن از آنچه در جهان می‌گذرد، بدون دسترسی به آخرین مقالات و یافته‌های علمی، بدون کتاب‌های صوتی، بدون تماس آنلاین با خانواده‌مان وقتی‌که مهاجرت کرده‌ایم و بدون تمام اپلیکیشن‌ها و استار‌ت‌آپ‌هایی که در وقت ما صرفه‌جویی می‌کنند، زندگی بسیار ملال‌آور و رخوت‌انگیز خواهد بود.