سالگرد انقلاب مشروطه و کاشان ما

حمیدرضا فتوت: امروز سالگرد انقلاب مشروطه ایران است. اتفاقی که شروع فصلی نوین برای کشور محسوب می شود. گذر از دوران استبداد شاهی به وادی قانون و مجلس و پاسخ‌گویی و تفکیک قوا. هر چند اگر نبود برخی کاستی‌ها و کارشکنی‌ها، می توانست بیش از این در سرنوشت نسل های بعد تاثیر گذار باشد. مواردی که به اجمال به آنها اشاره خواهم کرد از همان دوران پیروزی انقلاب مشروطه تاکنون، همچنان برخی از امکانات و توانایی‌های کشور را تلف می کند و به نظرم به نوعی درد مشترک تمام این سال ها تبدیل شده است:

1- ترجیح منافع کوتاه مدت و شخصی بر منافع بلندمدت و ملی. نگاه کنید به رقابتی که برسر حفظ نقش و جایگاه علمای مشروطه خواه با روشنفکران وجود دارد.
2- برداشت نادرست از مفاهیم کلیدی و یا عدم تعریف واحد و تفسیر مشترک از آنها، واژگانی مثل: قانون، شرع، تجدد، جایگاه دین و وظیفه حکومت و …
3- عدم آموزش کار تشکیلاتی و نداشتن علاقه به کارگروهی. آنچه که امروزه تحزب می نامندش.
4- عدم تعریف اصولی از منافع ملی به عنوان مولفه اصلی تلاش های حکومت خصوصا در عصر حاضر

شرح و بسط و شاهد مثال موارد فوق شاید به تطویل این نوشتار بیانجامد ولی به گمانم اگر کسی اندک مطالعه ای در این خصوص داشته باشد می تواند به راحتی اتفاقات این چنینی را در یادش مرور کند.

دردا که نقش و رد این نواقص کماکان در قرن بیست و یکم نیز بین ما رواج دارد. مسئول و غیر مسئول هم ندارد. از لیست امید و شورای شهر تهران و حرف و حدیث ها و حاشیه هایش بگیرید تا فرایند انتخاب شهرداری آقای نجفی و تلاش های گسترده در جهت مخالفت با وی تا برسید به همین شورای شهر و شهرداری خودمان در کاشان. فردی متدین از خانواده ای مذهبی سوگندنامه ای امضا می کند و مثل آب خوردن آن را نادیده می انگارد. آنهم درحالی که تصویر آن سوگندنامه و امضای وی در شبکه های مجازی دست به دست می شود. به راستی اگر منافع عمومی و اخلاق و تقوای سیاسی و اجرایی در بین همه ما وجود داشته باشد سرنوشت شهر و در یک مقیاس وسیع تر کشور، اینگونه خواهد بود؟

اگر باور و تعریف مان از دین و جایگاه وفای به عهد در آن، تعهد و مسئولیت پذیری در قبال شهروندان و نقش مردم در انتخاب مسئولین برایمان روشن و مورد اتفاق باشد اینگونه به آرای مردم دهن‌کجی می‌شود؟

و قبل از آن اگر تشکیلاتی هدفمند با ساز و کار مشخص در زمینه های مختلف داشته باشیم اجازه رشد و نمو به چنین اتفاقات خسارت باری داده می شود.
کاش در مناسبت های مختلف به جز تبریک و تسلیت های کلیشه ای قدری به عمق موضوع و رابطه اش با امروزمان بیشتر تامل کنیم و سعی کنیم دیده ای عبرت آموز داشته باشیم که اگر جز این باشد جز تسلسلی باطل و تاریخی چیزی عایدمان نخواهد شد.