گام‌های سفید در تاریکی
مشکات آنلاین – مهسا خواجه‌یار: ریتم مرتب صدای تق‌تق بارها تکرار می‌شود. هر قدم دو پا و یک عصا را جلو می‌آورد با سری که هیچ‌گاه پایین نمی آید و همواره روبه‌جلو است. روز جهانی عصای سفید روزی است برای نابینایان که هرساله در دفتر تاریخ تکرار می‌شود.
23مهرماه مصادف با 15اکتبر روز گرامی داشت روشن‌دلان جهان است تا بهانه‌ای باشد پای درد و دلشان بشینیم و مشکلاتشان را گوش کنیم. این روز تلنگری است برای ما تا حواسمان را در برخورد با افراد با نیازهای خاص جمع کنیم تا نگاه و رفتارمان نمک به زخمشان نپاشد.
در کشور ما نزدیک به 150هزار نفر نابینای مطلق و 600هزار نفر کم‌بینا و دارای اختلال بینایی وجود دارد که با این حساب ایران رتبه شانزدهم را از نظر جمعیت نابینایان به خود اختصاص داده است.
با توجه به وضع کنونی جامعه مشکلات زیادی برای تمامی افراد وجود دارد اما هرچه این مسائل برای ما بزرگ است برای نابینایان بزرگ‌تر است.
یکی از شایع‌ترین این مشکلات نامناسب بودن و عدم تجهیز خیابان‌ها به خط بساوایی که مخصوص عبور نابینایان است که موجب ایجاد محدودیت‌هایی برای رفت و آمد ان ها شده است.
همچنین دید منفی‌ای که نسبت به توانایی‌ها و استعدادهای افراد نابینا وجود دارد باعث شده اشتغال آن ها محدود به تلفنچی بودن شود، درحالی‌که نگاهی به تاریخ به ما نشان می‌دهد که افراد نابینا توانسته‌اند در تاریکی گام‌های بلند بردارند.
یکی از اصلی‌ترین نیاز هر انسان نیاز به تحصیل و آموزش است که متأسفانه مدارس دولتی مخصوص نابینایان بسیار کم است و برای تحصیل باید به مراکز خصوصی مراجعه کنند حال‌آنکه غالبا خانواده‌های این افراد از قشر کم درآمد جامعه هستند.
اما نکته مهم اینجاست که وظیفه ما چیست؟ این را یادمان باشد که روز عصای سفید روز ترحم به این قشر نیست، چراکه نیازی به این کار ندارند. بلکه روز همدلی و همیاری برای ایجاد فضای معنوی و مادی بهتراست. به قول خودشان اگر قرار باشد تمام سال گمنام بوده و فقط یکروز بر سر زبان ها باشیم هیج گشایشی در کار و زندگی ما ایجاد نخواهد شد.