بازگشت امیرکبیر به کاشان
تندیس میرزا تقی خان فراهانی ملقب به امیرکبیر سیاستمدار و صدر اعظم نامدار ایرانی و از تاثیر گذار ترین شخصیت های تاریخ معاصر، همزمان با سال نو در مجاورت باغ جهانی فین نصب می گردد.
سازمان زیباسازی شهرداری کاشان، طی رایزنی های طولانی و با مساعدت و همکاری سازمان زیباسازی تهران موفق شد ، نسخه دوم تندیس امیرکبیر که توسط هنرمند نام دار عرصه مجسمه سازی ایران استاد ابوالحسن خان صدیقی ساخته شده است را برای نصب در مقابل باغ جهانی فین تهیه نماید.
به گزارش روابط عمومی سازمان زیباسازی شهرداری کاشان ، مهندس پیراسته مدیر عامل این سازمان گفت: اصل این اثر در سال 1356 در فلورانس ایتالیا ریخته گری شده که بعد از 32 سال به ایران منتقل و در پارک ملت تهران نصب شده است.
وی افزود: این تندیس به ارتفاع 320 سانتی روی یک پایه سنگی مجاور باغ جهانی فین در کاشان نصب می گردد.
مراسم رونمایی این تندیس روز 29 اسفند همزمان با ولادت مولای موحدین در ساعت 10 صبح با حضور مسئولین شهری برگزار خواهدشد.
گفتنی است، مهم‌ترین مجسمه‌ای که از امیرکبیر در ایران وجود دارد، این اثر است که ابوالحسن صدیقی در سال ۱۳۵۶ در کارگاهش در ایتالیا ساخت. داستان ساخت این مجسمه و سال‌های طولانی انتظارش برای انتقال به ایران،در نوع خود جالب است.
به گزارش ایسنا: انجمن مفاخر ملی ایران در ساخت و نصب مجسمه‌های مشاهیر ایران نقش مهمی ایفا کرده است. این انجمن با سفارش طراحی و ساخت مجسمه‌های مشاهیر به طراحان و مجسمه‌سازان معروف ایرانی باعث ساخته شدن مجسمه‌هایی از دولتمردان، شاعران و عالمان ایرانی شده که جزو مهم‌ترین مجسمه‌های ساخته‌شده در ایران است.
این انجمن در سال ۱۳۵۶ سفارش ساخت مجسمه امیرکبیر را به ابوالحسن صدیقی – مجسمه‌ساز معروف ایرانی و شاگرد کمال‌الملک – داد. صدیقی که آن زمان در ایتالیا بود، شروع به ساخت مجسمه‌ای تمام‌قد از دولتمرد محبوب ایران کرد تا پس از تکمیل شدن، به ایران منتقل و در مکان مناسبی نصب شود.
همزمانی پایان ساخت مجسمه‌ی «امیرکبیر» با پیروزی انقلاب، سرنوشت مجسمه صدراعظم را تغییر داد؛ مجسمه‌ای که قرار بود سال ۱۳۵۷ به ایران آورده و در مکان مناسبی نصب شود، ۳۲ سال در ایتالیا ماند و در سال ۱۳۸۸ با پیگیری اسناد ساخت آن، محل نگهداری‌اش شناسایی و با طی شدن مراحل قانونی، سال ۱۳۸۹ به ایران منتقل شد.
صدیقی مجسمه‌ی سه متر و ۱۰ سانتی‌متری امیرکبیر را با برنز ساخت. وزن این اثر ۴۵۰ کیلوگرم است. ریخته‌گری این مجسمه توسط لورنزو نیکولوچی – هنرمند فقید ایتالیایی – در کارگاهش در فلورانس انجام شد. نیکولوچی بارها به صدیقی گفته بود که اگر کار انتقال مجسمه به ایران انجام نشود، آن را در میدانی به نام این دولتمرد ایرانی نصب می‌کند.
صدیقی پس از انقلاب و بازگشت به ایران، مکاتباتی را با نیکولوچی برای انتقال این مجسمه انجام داد که اسناد این مکاتبات در سال ۱۳۸۸ مورد توجه مسؤولان سازمان زیباسازی و برخی فعالان هنرهای تجسمی کشور قرار گرفت و پیگیری محل نگهداری مجسمه، وضعیت آن و انتقالش به ایران برنامه‌ریزی شد.
مجسمه «امیرکبیر» وقتی به ایران آورده شد که ۱۴ سال از درگذشت خالق آن می‌گذشت. صدیقی پیش از درگذشتش آرزو کرده بود که مشکلات انتقال آخرین یادگارش حل و برای نصب، به ایران منتقل شود. متأسفانه این اتفاق در زمان حیات این هنرمند نیفتاد و در سال‌های پایانی دهه‌ی ۸۰ با پیگیری مسؤولان این مجسمه به سرزمین مادری خالقش منتقل شد.
مجسمه یادشده در مراسمی ۱۹ مهرماه ۱۳۸۹ در نقطه‌ی بالایی پله‌های پارک ملت که محل نصب ندیس‌های مشاهیر ایرانی است، نصب شد.
فریدون صدیقی – مجسمه‌ساز و فرزند زنده‌یاد ابوالحسن صدیقی – در مراسم رونمایی این اثر اظهار کرد: «مجسمه‌ی امیرکبیر اثر شگرفی است که آخرین ساخته پدرم محسوب می‌شود. ایشان از دو جهت ارادت خاصی به شخصیت امیرکبیر داشت و همین نکته باعث شد که در طول حیات خود سه مجسمه از امیرکبیر خلق کند. شخصیت امیرکبیر برای پدرم قابل احترام بود. ایشان همیشه معتقد بود که امیرکبیر مردی بزرگ، سترگ، پروقار و متکی به نفس بود که دلش هم برای ایران و هم برای مردم سرزمینش می‌تپید و با وجود آن که ضرر و زیان فراوانی در دوره صدارت خود دیده بود، اما دگرگونی‌های بسیاری در مملکت ایجاد کرد.»
او همچنین گفت: «پدرم اولین مجسمه‌ی امیرکبیر را در مدرسه دارالفنون ساخت و به اعتقاد من اگر امروز امیرکبیر در این مراسم حاضر شود کوچکترین تفاوتی با مجسمه‌ای که مرحوم پدرم ساخته بود، ندارد، زیرا ایشان براساس عکس‌ها و اسناد معتبر این مجسمه را ساخت. او دومین مجسمه امیرکبیر را در فاصله کمی برای سفارت فرانسه در پاریس ساخت و سومین آن، همین مجسمه‌ای است که امروز در برابر شما قد برافراشته است.»
خوشمان امد