بد نگوییم به پارسال اگر غم داریم
محمدعلی خرمی: سال ۹۹ هم تمام شد اما همچنان بسیاری از ما یاد نگرفته‌ایم مسئولیت کارهایمان را بپذیریم و تقصیرهای خود را به گردن زمین و زمان و این و آن نیندازیم.
نمونه خیلی واضح این موضوع، همین دری وری‌ها و بد و بیراه‌هایی است که این چند روزه به سال ۹۹ نسبت دادیم. اگر در صفحه‌های اجتماعی گشتی بزنید می بینید که دیگر فحشی نبوده که به سال ۹۹ نداده باشیم.
درست است که اتفاقات سال گذشته برایمان خیلی تلخ بود؛ اما همه آنچه که بر ما گذشت ربطی به این آخرین گردش زمین به گرد خورشید نداشت؛ هر آنچه بود تلخ یا شیرین، زشت یا زیبا، خوب یا بد، حاصل انتخاب‌ها، کنش‌ها و واکنش‌های ما بود.
در واقع این ما بودیم که این مدل از زندگی را انتخاب کردیم و در برابر آن سر تسلیم فرو آوردیم. در آینده هم آنچه بر ما برود، نتیجه انتخاب‌ها و تلاش‌های ما است.
وقت آن رسیده که مسئولیت کارهایمان را بپذیریم و باور کنیم «کما تزرع تحصد».
اگر از آنچه بر ما گذشته ناراضی هستیم، باید علت آن را در رفتارها و کردارها و انتخاب‌های خود جستجو کنیم.
همین سالی که از نگاه مردم کشور ما سال بدی بود، برای مردم برخی از کشورهای دیگر سال خوبی بود؛ هم از نظر کنترل بلای کرونا، هم از نظر اقتصادی.
زمین به دور خورشید می گردد و به سیر طبیعی خود ادامه می دهد؛ اینگونه نیست که برای ما یکجور بگردد و برای دیگران جور دیگر. این سیر طبیعی برای همه یکی است؛ اما چرا سهم ما از سال گذشته غم و غصه و فقر و ناراحتی بود؟
به قول مولوی، آن شاعر بزرگ ایران زمین، «بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست/ در خود بطلب هر آنچه خواهی که توئی»