دل‌مشغولی یا خبرنگاری؟
محمد مشهدی نوش آبادی: گسترش خیره‌کننده پایگاه‌های خبری، سایت‌های روابط عمومی و مجلات در منطقه کاشان ما را با یک مشکل جدی روبرو کرده است: «خبرنگار نداریم»، نه اینکه خبرنگار خوب نداریم. خبرنگار خوب در کاشان حکم “کبریت احمر” را دارد، هستند کسانی که تحصیلات دانشگاهی دارند و یا تجربه خبرنگاری، اما عمده دوستان از سر ذوق و وظیفه‌شناسی و یا انگیزه‌های دیگر خبر می‌نویسند. بسیاری از این کسان حتی مقدمات خبرنگاری را نمی‌دانند و اصلاً توانایی نوشتن ندارند، مانند اینکه کسی ذوق و توانایی شعر گفتن ندارد.
بسیاری مواقع خبری را می‌بینیم که در آن به برگزاری جلسه‌ای یا برنامه‌ای هنری و فرهنگی اشاره‌شده اما نه زمانش معلوم است و نه مکان. گاهی این دو را دارد اما به‌هیچ‌وجه اشاره‌ای به اصل ماجرا و محتوای برنامه نشده بلکه نویسنده به یک اتفاق کاملاً حاشیه ای اشاره دارد و دیگر هیچ.
گاهی به همایش و نمایشگاهی بزرگ اشاره شده اما خبرنگار روابط عمومی صرفا به محتوای سخنرانی جناب رئیس اشاره‌کرده و دیگر هیچ؛ یعنی سروته این خبرها را که بخوانی نمی‌فهمی محتوای اصلی چه بوده است. این بماند که زیروبم خبرنگاری و ظرایف خبری را اصلا و ابدا حتی بسیاری از مدیران پایگاه‌ها هم نمی‌دانند چه رسد به خبرنگاران آن مجموعه، این است که اخبار شل و کور و خالی از ذوق خبری در بین خبرهای مربوط به منطقه موج می‌زند.
امروز کافی است که با مدیر پایگاهی یا مجموعه خبری آشنا باشی و هر چه دوست داری از سر ذوق و علاقه و یا انگیزه‌های دیگر نشر کنی و بر بالای آن اسم خودت را بگذاری؛ هر چه باشد از بیکاری بهتر است، از طرفی صفحه پایگاه هم از چیزی پر می‌شود و ادعای پرکاری می‌کند؛ رابطه‌ای دوطرفه و سودمندانه، بالاخره این هم یک دل‌مشغولی است هرچند برای مخاطب جستجوگر اعصاب‌خردکن و بی‌فایده.
اصولا برای کسی که قصد دارد خبری از برنامه خود منعکس کند بهتر است کل مطلب را به‌صورت متن یا مصاحبه تهیه کند (کاری که من بارها کرده‌ام) و آن را در اختیار این مجموعه‌ها قرار دهد و امیدوار باشد که بلایی بر سر آن نیاورند.
باید به داد خبرگزاری و خبرنگاری در شهر رسید و این نقدها را دلسوزانه تلقی کرد. هنوز هم هستند کسانی در شهر که تحصیلات و تجربه خبرنگاری دارند و آماده‌اند دانش خود را به همشهریان عرضه کنند، هنوز هم خبرنگاران تجربی در شهر هستند که خبرهای خوب و پخته کار می‌کنند اما از این روز بازار به کنجی خزیده‌اند، باید از تجارب این دوستان در کارگاه‌های آموزشی استفاده کرد.