معاینه‌های فله‌ای بیماران؛ کیفیت فدای کمیت

مشکات آنلاین – حوریه شیوا: اگر تابه‌حال پایتان به بیمارستان‌ها، مراکز درمانی و مطب‌ها باز شده باشد، حتماً آرزو کرده‌اید که هنگام مراجعه، درد و زحمتی جز بیماری نداشته باشید و در فضایی آرام و منظم، روند درمان خودتان را طی کنید. این موضوع به‌ویژه هنگام مواجهه با بیماری‌های صعب‌العلاج، پررنگ‌تر می‌شود.

اما بسیاری از بیماران و همراهان آن‌ها می‌گویند هنگام مراجعه به مراکز درمانی علاوه بر مشکلات بیماری، با کاستی‌های متعدد، خدمات ضعیف، کم‌توجهی تعداد زیادی از پزشکان و کادرهای درمانی، شلوغی و بی‌نظمی مواجه‌‌اند. در این میان، گاهی پزشکانی هم پیدا می‌شوند که منافع مادی را بر سلامت بیمار ترجیح می‌دهند.

گلایه بیمارانی که به بیمارستان‌های دولتی مراجعه می‌کنند به مراتب بیشتر است.
شما هم اگر کارتان به این مراکز افتاده باشد صف در صف بیمارانی را می‌بینید که منتظر ویزیت هستند. به گفته بیماران، در بیمارستان‌های دولتی به‌دلیل مراجعات زیاد، پزشکان نمی‌توانند استانداردهای لازم برای مدت‌زمان معاینه بیمار را رعایت کنند.

مشکات آنلاین در روز پزشک، نظر چند شهروند را درباره تجربه‌هایشان در مواجهه با پزشکان جویا شده‌ که در ادامه می‌خوانید.

 

شراره دو هفته قبل به پزشک مراجعه کرده و می‌گوید: هر پزشکی اول که معاینه می‌کند، درصورتی‌که عکس یا آزمایش بنویسد و تشخیص و نوشتن نسخه را منوط به جواب عکس و آزمایش کند، طبیعتاً نباید هنگام بردن جواب آزمایش و عکس هزینه‌ای دریافت کند، اما پزشکی که من مراجعه کردم، برای دیدن عکسم دوباره ویزیت گرفت و این موضوع را نپذیرفت.

 

بیتا می‌گوید آخرین بار به یک بیمارستان خصوصی برای درمان مسمومیت فرزندش رفته و از خدماتشان راضی بوده است. اما برای درمان کبد خودش که مراجعه کرده، رضایت چندانی نداشته است او می‌گوید: در ایران نظارت خوبی روی پزشکان نمی‌شود. آنها خیلی قدرت دارند، نمی‌توانی نقدی به کارشان بکنی. شخصاً به جامعه پزشکی بدبینم. شرایط طوری شده که بیمار جرات انتقاد از دکترش را ندارد.

بیتا ادامه می دهد: دولت هم خیلی به پزشکان رسیدگی می کند. جیب‌هایشان پر از پول است. دنبال منافع مادی هستند مگر اینکه افرادی استثناء باشند.

 

زینب آخرین بار، یک ماه قبل به پزشک مراجعه کرده و می‌گوید متأسفانه شرایط به گونه ای شده که انگار پزشکان بیشتر به دنبال بیزینس هستند.

 

مهدی برای معده دردهای مداومش، تجربه مراجعه‌های متعدد به پزشک را دارد. او می‌گوید: پزشکان آدم‌های مغروری هستند که از بالا به ما نگاه می‌کنند. حاضر نیستند حرفت را قبول کنند و هر طور می‌خواهند پروسه درمان را شروع می‌کنند. این روزها دستگاه‌ها و وسایل پزشکی مجهز، برای تشخیص بیماری آن‌قدر پیشرفت کرده که عملاً آن دستگاه‌ها بیماری را تشخیص می‌دهند و پزشکان فقط نسخه نویسند و کار خاصی نمی‌کنند.

 

الهه برای درمان خودش و مادر، این روزها زیاد به پزشک مراجعه می‌کند. او معتقد است پزشکان در مراکز دولتی، بیشتر به فکر منافع مادی‌اند. وقتی به درمانگاه مراجعه داریم، کارت ویزیت مطب را به ما می‌دهند و می‌گویند دفعه بعد به مطب مراجعه کنید. در درمانگاه‌ها رسیدگی کمتر است نسبت به مطب. الهه خنده تلخی می‌کند و می‌گوید:انگار پزشکان در درمانگاه‌ها بی‌سواد می‌شوند و در مطب‌ها باسواد!
رقیه می‌گوید به‌تازگی پدر همسرش در بیمارستان خصوصی عمل شده و برای تعطیلات عید غدیر، پزشک اصلاً به او سر نزده است. حالا بعد از چند روز، امروز یک پزشک دیگر برای معاینه آمده است.

 

هانیه از معطلی‌های چندساعته در بیمارستان‌های دولتی گله دارد. او می گوید حتی به مطب هم که می‌رود، ساعت‌های متمادی باید با این وضعیت سلامت جسمانی‌اش منتظر بماند. ضمن اینکه این شلوغی‌ها باعث می‌شود پزشک خسته شود و حوصله نداشته باشد تا شرح‌حال بیماران را گوش بدهد. هنوز شرح وضعیت ات را نداده، خودکار را روی دفترچه بیمه می‌چرخاند. اصلاً نه اجازه صحبت می‌دهد و نه حوصله شنیدن دارد.

هانیه ادامه می دهد: بسیار دیده‌ام که بیماران درحالی‌که هنوز افرادی داخل هستند به اتاق دکتر هدایت می‌شوند. او با تأسف می‌گوید کیفیت ویزیت فدای ویزیت فله‌ای با تعداد بیشتر بیماران شده و انگار هدف، فقط کسب سود بیشتر است نه خدمت‌رسانی مطلوب.

 

عده‌ای از پزشکان، به پزشکی به‌عنوان منبع درآمد نگاه نمی‌کنند
انتقاد شهروندان را با جمعی از پزشکان مطرح کردیم.
پروفسور «حسین خدمت» فوق تخصص بیماری‌های گوارش و کبد می‌گوید: در اینکه تعداد بسیار محدودی از پزشکان نگاهشان مادی است، شکی نیست. ولی آنچه مهم است، این است که عمده پزشکان، منش و رفتارشان چیز دیگری است و به پزشکی به‌عنوان منبع درآمد نگاه نمی‌کنند. آن‌ها وارد این عرصه شده‌اند که دردی را درمان کنند.

متأسفانه تعداد محدودی از پزشکان هستند که رفتارهایی نامناسب دارند و البته ما هم در همه اقشار خوب و بد داریم، اما در هر قشری، بهتر است که به عمده افراد و شاکله آن صنف نگاه کنیم.

به‌هرحال پزشکان زمان طولانی مدتی را زحمت کشیده‌اند، اینکه بگوییم فقط به منافع مادی‌شان فکر می‌کنند، کمی غیرمنصفانه است.

اینکه پزشکان شرایط بیمار را در نظر بگیرند خیلی مهم است و من احساسم این است که عمده پزشکان هم این کار را می‌کنند. آن‌ها سعی می‌کنند دارو و مسیر درمانی را تجویز کنند که کمترین هزینه را در پی داشته باشد.

در بسیاری موارد، با داروهای گران‌قیمت و وسایل، تجهیزات و روش‌های تشخیصی گران‌قیمت می‌شود راحت‌تر بیماری را تشخیص داد، اما وقتی بیمار از عهده مخارجش برنمی‌آید، طبیعتاً این وظیفه پزشک است که با اعمال تخفیف، سعی کند درمانی مناسب شرایط بیمار انجام دهد.

بنده معتقدم کم کردن حق ویزیت، مشکلی را حل نمی‌کند، فرهنگ مراجعه به پزشک باید اصلاح شود. گاهی شاهدیم بیماران وقتی ویزیت کمتری از آن‌ها دریافت می‌شود یا به درمانگاه‌های خیریه مراجعه می‌کنند یا به بیمارستان‌های دولتی، آن‌چنان به دلشان نمی‌چسبد و خیلی تشخیص‌ها را دقیق و باکیفیت نمی‌دانند.

من معتقدم که باید وقت بیشتری گذاشت، کیفیت ویزیت را بالا برد و زودتر مریض را از درد و بیماری نجات داد.

اکثر پزشکان وقتی می‌بینند بیمار توان پرداخت هزینه جراحی یا عملی که هزینه بالایی دارد، ندارد، معمولاً تخفیف می‌دهند.

در مورد تشکیل سمن مخصوص پزشکان در کاشان باید بگویم این وظیفه گروه‌های پزشکی است. اما متأسفانه اتحاد و صمیمیت بین پزشکان شهر آن‌طور که باید دیده نمی‌شود. جای خالی چنین مجموعه‌ای احساس می‌شود.

دکتر الماسی، پزشک داروساز است. او می‌گوید: درآمدهای میلیاردی، خاص رشته پزشکی نیست، شما بقال میلیاردر هم می‌توانی پیدا کنی!

در پزشکی هم یک سری افراد تاپ انگشت‌شمار هستند که علمشان بالاست یا اقداماتشان منحصربه‌فرد است و طبیعتاً وضع مالی بهتری دارند. یکسری هم هستند که پزشک عمومی هستند و حتی درآمد روزمره خودشان را هم ندارند.

 

عده زیادی از بیماران، از عهده مخارج و هزینه‌های درمانشان برنمی‌آیند

دکتر الهیار گلابچی، متخصص قلب و عروق است. او هم چون دیگر همکارانش معتقد است درآمدهای میلیاردی مثل بقیه اصناف، در پزشکی هم هست و این قابل‌انکار نیست.

در شرایط اقتصادی فعلی، برای رعایت حال بیماران، بنده برای بقیه همکاران نمی‌توانم تعیین تکلیف کنم، اما خودم دو روز در هفته در بیمارستان دولتی هستم و کنارش کلینیک خصوصی را هم دارم. عده‌ای هستند که دوست دارند فضای خصوصی را تجربه کنند با مراقبت‌های بهتر، به مطب می‌آیند و یک عده هم دوست دارند هزینه کمتری بدهند ولی خدمات را از همان پزشک بگیرند. به‌تبع در مراکز دولتی معطلی‌ها بیشتر است.

ما روزانه موارد زیادی را می‌بینیم که از عهده مخارج و هزینه‌های درمانشان برنمی‌آیند. متأسفانه در مملکت ما این موارد کم نیست. گاهی پیش‌آمده که دانشگاه هزینه وسایل عمل را داده و ما حق عمل را نگرفته‌ایم، اما این‌طور نیست که برای همه مریض‌ها بتوانیم قول بدهیم و بگوییم هر کس پول نداشته باشد، به‌رایگان او را عمل می‌کنیم. در این میان، یک عده با دارایی‌های در حد متوسط تقاضاهایی دارند که انجام آن برای ما مقدور نیست.

در مورد تشکیل ان.جی.او ب هدف ارتقای سلامت افراد جامعه، باید بگویم ما چنین مجموعه‌هایی را در سطح ملی داریم، وقتی انجمن‌ها زیاد می‌شود، کارایی‌شان پایین می‌آید موازی کاری زیاد می‌شود.

البته ایده‌های همکاران در مورد پیشگیری‌های اولیه یا ثانویه برای بیماری‌ها می‌تواند به بسیاری از ارگان‌ها کمک کند، آن‌ها می‌توانند از پزشکانی که ایده‌های خاصی دارند کمک بگیرند و به‌صورت نظام‌مند پیشنهادها را به مرحله اجرا دربیاورند.