مهدی عرشی _ جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه برای ایران تمام شد. ولی درخشیدن در برابر بزرگان فوتبال جهان برای کاپیتان این تیم رویایی بود که جست‌وجویش را از زمین‌های خاکی کاشان آغاز کرده بود.

شیرهای اطلس وقتی در ورزش‌گاه «سن پترزبورگ» روسیه در مقابل یوزپلنگ‌های ایران به زانو درآمدند که «احسان حاج‌صفی» با بستن بازوبند کاپیتانی در ۹۵مین بازی ملی خود در دقیقه ۹۵ این رقابت در نقش یک قهرمان ظاهر شد و با سانتر خود موجب اشتباه «عزیز بوهادوز» بازیکن حریف و بوسه توپ بر تور دروازه مراکش شد تا ملتی را خوشحال کرد که به قول «عادل فردوسی‌پور» گزارشگر این دیدار با فوتبال می‌توانند این‌قدر زود به آروزهاشون برسند.

حضور در ترکیب اصلی تیم ایران و بستن بازوبند کاپیتانی در مقابل اسپانیا و پرتغال دو تیم قدرت‌مند جهان و اروپا، ادامه مسیر افتخارآفرینی «حاج صفی» بود تا در آوردگاه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه بتواند به عنوان تنها بازیکن استان اصفهان، توانایی‌های خود را در دومین حضور متوالیش در جام جهانی نشان دهد و تعداد بازی‌های خود را در این رخداد جهانی به عدد شش بازی برساند.

هرچند ایران در مقابل اسپانیا، قهرمان سابق جهان با نتیجه یک بر صفر نتیجه را واگذار کرد، ولی با وجود این‌که حاج صفی به دلیل مصدومیت به اجبار در نیمه دوم تعویض شد، به دلیل عملکرد خوبش به عنوان یکی از ۱۱ بازیکن برتر هفته دوم جام جهانی از سوی سایت معتبر «بیلچر ریپورت» انتخاب شد.

ملی‌پوشان ایران در سومین بازی خود در گروه دوم جام جهانی ایران به مصاف یاران «رونالدو» بهترین بازیکن جهان در تیم پرتغال قهرمان یورو ۲۰۱۶ رفتند. هرچند در پایان، این بازی با نتیجه مساوی همراه بود تا کسب یک امتیاز این دیدار، جمع امتیازات ایران را برای اولین‌بار در یک دوره جام جهانی فوتبال به عدد چهار برساند، ولی برای جشن صعود ایران و ساختن یک حماسه تاریخی کافی نبود تا با وجود نمایش تحسین‌برانگیز، آه و حسرت برای تیمی بماند که شعارش ۸۰ میلیون نفر، یک ملت و یک ضربان قلب بود.

«احسان حاج‌صفی» ششم اسفند سال ۶۸ در کاشان به‌دنیا آمد. کودکی خود را در محله پدری خود در محله «درب یلان» خیابان ملاحبیب‌الله شریف گذراند ولی برای رسیدن به آرزوهای فوتبالی‌اش راهی اصفهان شد.

حاج صفی در یکی از معدود مصاحبه‌های خود در سال ۹۳ با خبرگزاری ایسنا-استان اصفهان درباره معرفی خود می‌گوید: “من بچه کاشان هستم، البته هر کس از من می بپرسد اهل کجایی می‌گویم “اهل کاشانم، روزگارم بد نیست…” همه از من توقع دارند که شعرهای «سهراب سپهری» را برایشان بخوانم، اما تنها همین قطعه از شعر سهراب را بلدم. مثل همه فوتبالیست‌ها از زمین خاکی شروع کرده‌ام. فوتبال را از هفت یا هشت سالگی شروع کردم و ۱۰ ساله بودم که به اصفهان آمدم. در ۱۱ سالگی در نونهالان ذوب‌آهن بازی کردم و بعد از سه سال که حدود ۱۴ سال داشتم، باید در نوجوانان ذوب‌آهن بازی می‌کردم که سرمربی وقت آن زمان “حسن حاج رسولیها” بود و مرا خط زد. هنوز که هنوز است به یاد دارم که ۹۰ دقیقه در پشت دروازه گرم کردم اما حاج رسولیها یک تست ساده هم از من نگرفت”

وی پس از این اتفاق ناامید نشد و با عضویت در تیم‌های پایه سپاهان اصفهان توانست پله‌های ترقی را طی کند و در۱۸ سالگی با نظر مساعد «لوکا بوناچیچ» سرمربی سپاهان به تیم بزرگ‌سالان ملحق شده تا درخشش خود را در سطح اول فوتبال ایران آغاز کند.

حاج صفی پس عضویت در تیم‌های ملی پایه در پنجم خرداد ۸۷ اولین بازی ملی خود را مقابل تیم ملی زامبیا در ورزشگاه آزادی انجام داد که با دو پاس گل زیبایش در پیروزی سه بر دو ایران مقابل این تیم درخشید.

هشت روز بعد در ۱۳ خرداد در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی در مقابل امارات از ابتدا در ترکیب تیم ملی به سرمربیگری “علی دایی” حضور داشت. هرچند در نهایت ایران از رسیدن به این دوره از مسابقات جام جهانی بازماند تا حاج صفی در ابتدای فوتبال خود افتخار بزرگی را از دست دهد.

حضور در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه پس از قرار در ترکیب تیم ملی در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، حضور در دو دوره مسابقات جام ملت‌های آسیا در سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ از مهمترین تورنمنت‌هایی است که حاج صفی در آن شرکت کرده و تاکنون با ۹۷ بازی ملی و زدن شش گل به عنوان هفتمین بازیکن ایران از لحاظ تعداد بازی ملی محسوب می‌شود و اگر اتفاق خاصی نیفتد، حاج صفی می‌تواند حتی به رکورد ۱۵۱ بازی ملی جواد نکونام نیز برسد.

موفقیت‌های حاج صفی هیچ‌گاه در شهر زادگاهش دیده نشد و با وجود رفت‌وآمدهای فراوان به کاشان، کسی سراغی از وی نمی‌گرفت. ولی در این روزهای فوتبالی به مدد فضای مجازی و استقبال‌های مردمی در حمایت از این چهره ورزشی شهرشان موجب شد تا برخی مسوولان شهر هم به خود تکانی داده و شاهد ارسال پیام‌های تبریک برای موفقیت این ورزش‌کار کاشانی با تیم ملی در جام جهانی و نصب محدود تصاویرش در برخی نقاط شهر باشیم که باید دید آیا پس از بازگشت تیم ملی از این فوتبالیست در زادگاهش برای نخستین بار استقبال باشکوه، تجلیل شایسته یا مانند اقدام‌ برخی شهرها نام خیابان، میدان یا مکان ورزشی در راستای تقدیر از کسب موفقیت‌ها و افتخاراتش نام‌گذاری خواهد شد.

البته بی‌توجهی به ورزش‌کاران شهر تنها مخصوص حاج صفی نیست و ورزشکاران کاشانی همچون تیم‌های ورزشی این شهر سال‌های متوالی است با انواع بی‌مهری‌هایی مواجه هستند. ولی همواره دیده شده که گاهی نام یک کشور، شهر یا یک روستای کوچک، با نام یک تیم یا یک ورزش‌کار به طور وسیعی در اذهان عمومی معرفی می‌شود که در این میان قطعا حمایت از ورزش و ورزش‌کاران چون حاج صفی و “امیرغفور” یا تیم‌های ورزشی در رشته‌های گوناگون مانند «باریج اسانس» و «ایزی پایپ» در کاشان موجب خواهد شد تا نام و آوازه کاشان در میادین مختلف داخلی و بین‌المللی بر سر زبان‌ها باشد.

چه نیکوست مسوولان کاشان در روزگاری که نام این شهر با حواشی متعددی در رسانه‌های کشور ذکر می‌شود با یک تغییر نگرش توجه بیشتری به زیرساخت‌های ورزشی، جوانان مستعد و سرمایه‌گذاران بخش خصوصی در ورزش داشته باشد.