آشنای غریب
حسین عدالت* : طوبی برای من مثل فرزندی بود که بیش از 15 سال با آن زندگی کردم و خاطراتش در سینه‌ام نقش بسته است.
خاطرم هست زمستان سال 70 که در پلی تکنیک تهران درس می‌خواندم، مهمان دوستان کاشانی‌ام در اتاق 32 ساختمان 14 کوی دانش‌گاه تهران بودم. در صحبت درباره مشکلات کاشان، مدیریت چند سازمان مورد انتقاد قرار گرفت. آن روزها من در دو روزنامه سراسری سلام و کیهان در اعتراض به مدیریت یک اداره دولتی در شهر چیزهایی نوشته بودم که بازخورد خوبی داشت. در این صحبت‌ها ضرورت انتشار نشریه‌ای محلی مورد توجه قرار گرفت. همین مسأله، جمعی را تشکیل داد و زمینه‌های دریافت مجوز انتشار از وزارت ارشاد آماده شد.
در آن ایام با حضور دانش جویان کاشانی شاغل به تحصیل در شهرهای مجاور، در کاشان جلسه‌ای تشکیل می‌شد که آقای فهیمی تبار در آن جلسه مباحثی را مطرح می‌کردند و من که رفیق گرمابه و گلستان ایشان بودم، با توجه به خصوصیات بارز و اخلاقی ایشان سمت مدیرمسئولی نشریه را به ایشان پیش نهاد کردم. به دلیل این‌که آغاز کار در ماه شعبان بود هم نام «طوبی» را برایش انتخاب کردیم.
از هسته اولیه طوبی می‌توانم به آقایان ناصر سرافرازی، دکتر قدرت الهی، طبیب زاده و دکتر اصالت منش اشاره کنم.
بعد از دریافت مجوز که دو سال و نیم طول کشید، پیش‌شماره را مرداد و اولین شماره را در مهر 73 منتشر کردم. از نام‌هایی که در سیزده سال انتشار طوبی در کنار ما بودند می‌توان به حسین قطان، مصطفی شاطری، مهدی احمدیان، مهدی فرجی، حسین حسن‌پور، محمد ملک‌آبادی، امیرعباس مهندس، جابر تواضعی، حیدر عنایتی، عباس شافعی، صادق صدقگو، مجید محسنی، حسین پیمان راد، اخوان مطهری (که یکی از آن‌ها به رحمت خدا رفت) اشاره کرد.
به هر شکل طوبی در زمان انتشارش فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشت که در این مجال فرصت طرح آن‌ها نیست. ولی مانند هر حرکت فرهنگی و اجتماعی، نکات مثبت و منفی در این مسیر به چشم می‌خورد.
از نکات مثبتش می‌توانم به این موارد کنم:
- توجه ویژه به نیروهای جوان و بااستعداد.
- رعایت حدود اخلاقی در بیان اخبار و گردش آزاد اطلاعات.
- بی‌توجهی به تشرها و تهدیدهای صاحبان قدرت در شهر.
- صفا و صمیمیت در بین عوامل انتشار نشریه.
از نکات منفی‌اش هم می‌توانم به مواردی مثل عدم توجه به درآمدزایی و نداشتن چشم‌انداز و استراتژی مشخص برای رسیدن به اهداف اشاره کنم.
کلام آخر این‌که در پاسخ دوستی که علت تعطیلی طوبی در آن سال‌ها را نا هم‌خوانی سیاست‌های طوبی با دولت معجزه هزاره سوم می‌دانست، ضمن تأیید تلویحی این موضوع، این شعر را یادآوری کردم که: «من از بیگانگان هرگز ننالم/ که با من هر چه کرد آن آشنا کرد.»
.
* سردبیر نشریه طوبی