جای خالی یک پرسش‌نامه محرمانه در مدارس احساس می‌شود
«تعیین قضات ویژه برای رسیدگی به پرونده آزار و اذیت در مدرسه…»؛ «ورود مجلس و پلیس امنیت به پرونده مدرسه معین»؛ «چگونه فرزندانمان را در مقابل تجاوز حفظ کنیم»؛ «ده نکته کلیدی در خصوص حادثه‌ای که همه ما را شوکه کرده است»؛ «دستور فوری وزیر برای رسیدگی به پرونده دانش‌آموزان»؛ «آئین‌نامه سلامت روان معلمان تدوین می‌شود»؛ «تعیین بازرس ویژه و تعلیق مدیر و …».
در هفته‌ای که گذشت اخباری ازاین‌دست در صدر اخبار رسانه‌های کشور بود.
صرف‌نظر از بررسی ابعاد ماجرا، چرایی حادث‌شدن حوادثی ازاین‌دست، دلایل پنهان‌ماندن حوادث مشابه، ضرورت برخورد صریح و شفاف و عدم ماله‌کشی بر زشتی ماجرا و … ذکر این نکته ضروری است که بروز چنین حادثه‌ای برای اولین‌بار نبوده و قطعاً آخرین آن‌ها نیز نخواهد بود و آن‌چه مهم است تلاش در جهت جلوگیری از تکرار حوادث مشابه است.
باید به خاطر داشته باشیم همواره پیش‌گیری بهتر از درمان است و بدون شک وظیفه پیش‌گیری از بروز چنین حوادثی در محیط آموزشی در وهله اول به عهده مدیر مدرسه است. متأسفانه در سال‌های اخیر در انتخاب مدیران مدارس جایی برای شایسته‌سالاری و تجربه دیده نشده است و شیوه مدیریت هم دچار دگردیسی و تغییرات اساسی شده است.
در حال حاضر مدیریت در مدارس ما کاملاً بخش‌نامه‌ای، تلگرامی و صندلی‌محور است. ضمن احترام به همه مدیران مدارس، متأسفانه در بسیاری از مدارس، تنها رسالت مدیران رسیدگی و پاسخ‌گویی به نامه‌های اداری که از طریق سیستم اتوماسیون اداری به مدارس ارسال می‌شود، کنترل سالن و حیاط مدارس از طریق سیستم دوربین مداربسته و ارتباط با خانواده‌ها از طریق تلگرام و سروش و … است!
شاید کمبود و یا حتی نبود خلاقیت را بتوان اولین مشکل و چالش مدیریت در مدارس دانست. بدون شک اگر مدیران محترم مدارس قبل از صدور بخش‌نامه‌های محرمانه در خصوص جلوگیری بروز حوادث غیراخلاقی مشابه (که بعدازاین ماجرا بر تعداد آن‌ها نیز افزوده خواهد شد) یک پرسش‌نامه محرمانه تهیه و تدوین می‌کردند و از آن‌ها در خصوص رفتارهای نامناسب دانش‌آموزان و دبیران (بنده خودم دبیر هستم) و کادر مدرسه نظرخواهی می‌کردند، کار تا این‌جا بالا نمی‌گرفت. هرچند جعبه خاک‌گرفته‌ای در مدارس به‌عنوان جعبه انتقادات و پیشنهادات نصب‌شده است و بدون تعارف باید بپذیریم این جعبه تنها برای خالی‌نبودن عریضه است و در بسیاری از مدارس حتی برای گردگیری درب آن گشوده نمی‌شود!
فلذا پیشنهاد می‌شود به‌منظور جلوگیری از خدشه‌دار شدن مقام معلم در جامعه و با احترام به همه دبیرانی که بر اساس آمار قابل‌اعتمادترین افراد جامعه هستند، پرسش‌نامه‌ای تدوین و در اختیار مدیران مدارس قرار داده شود تا دانش‌آموزان بتوانند ضمن بیان دیدگاه‌ها، انتقادات و پیشنهادات در خصوص سیستم مدرسه، خواسته‌های آموزشی و فرهنگی، احیاناً اگر نکته یا خواسته غیراخلاقی از سوی دانش‌آموزان و یا کادر مدرسه مشاهده نمودند، بدون ترس و واهمه به سمع و نظر مدیر مدرسه برسانند.
شاید تدوین چنین پرسش‌نامه‌ای به مذاق عده‌ای خوش نیاید و آن را پائین آوردن شأن معلم تلقی کنند ولی باید بپذیریم شأن معلم زمانی لجن‌مال می‌شود که مکان مقدس مدرسه در صدر اخبار منفی کشور قرار گیرد! در ضمن چه‌بسا گاهی اوقات رفتار، نگاه یا حتی پوشش من معلم که به‌زعم شخصی هیچ ایرادی بر آن وارد نیست، دارای ایراد نهفته‌ای باشد که من از غافل هستم. زیاده جسارت است.
وحید حاج سعیدی ــ کاشان نیوز