آدمها فرشته نیستند

ابوالفضل جنتی: آدمها، آدمند؛ اما ما فرشته تصورشان می کنیم. بدی هایشان را نمی بینیم. خودمان را میزنیم به کری و کوری، حالا آنان دیو صفت هم که باشند برای ما فرشته اند. با دنیا در می افتیم تا ثابت کنیم آنان فرشته اند.
می دانی قسمت مضحک و دردآور ماجرا کجاست؛ ما بارها خودمان را گول میزنیم تا باور نکنیم آدمی که با آن طرف هستیم فرشته نیست.
میدانی قسمت تلخ داستان کجاست؛ روزی است که بفهمیم فرشته ای که ساخته ایم، فرشته نبوده، آنگاه شکستن باورهایمان سخت می شود.

آوار گذشته و حسرت ها خفه مان می کند. حال یا باید دوباره خود را فریب دهیم و دوباره فرشته تصورش کنیم. یا تلخی و آوار گذشته را تحمل کنیم( مصیبت بار است که خیلی ها اولی را انتخاب می کنند؛ ادامه کوری و کری با علم و آگاهی).

تلخ تر آنکه از این به بعد خیلی ها را دیو صفت می بینیم. حتی گاه یادمان می رود این دیوِ دو سری که ساخته ایم، زمانی تنها فرشته زندگیمان بوده است.
یادمان می رود اولین اشتباه را خود مرتکب شده ایم آنجا که آدمی را فرشته فرض کردیم و حال داریم از او دیوی می سازیم تا دیگران متقاعد سازیم او آدم نیست، او دیو است.
آری اشتباه ما این است که یادمان می رود آدمها فرشته نیستند. همانگونه که دیو نیستند. آدمها، آدمند. آری آدمها فرشته نیستند.