فقدان نهاد مردمی در ساختار آموزشی
شهناز پرکاس:نظام آموزشی مجور اصلی توسعه جامعه است. سرنوشت امروز و فردای هرجامعه‌ای به ساختار آموزشی آن گره خورده است. جامعه موفق در عرصه آموزش، در اکنون خود، به مفهوم «شهروندی» فعلیت می‌بخشد و با تربیت افراد شاخص، آینده خود را در سطوح مختلف تضمین می‌نماید.
مدارس، مهمترین و شاخص‌ترین نهاد مرتبط با موضوع آموزش در جامعه ماست و لذا تنها با داشتن مدارس پویا و سیستم آموزشی بانشاط است که می‌توانیم به فردای مشکات امیدوار باشیم.
به نظر نگارنده، بهترین، آسان‌ترین و سریع‌ترین راه برای دسترسی به یک سیستم مطلوب آموزشی ایجاد نهادی مردمی و برآمده از جامعه مشکات است.
این نهاد می‌تواند در یک برنامه هدفمند، در گام نخست به مشورت و هم اندیشی با مدیران مدارس، معلمان، اولیاء و مربیان و دانش آموزان پرداخته و با بهره‌گیری از تجربه متخصصان به تهیه طرح و برنامه جامع اقدام کند.
تحقق چنین برنامه‌ای نیز مستلزم همراهی خیران و معتمدان شهری است. در مشکاتی که مساجد، زیارتگاه‌ها، مدارس، مجتمع ورزشی، درمانگاه، آزمایشگاه و … همه با همیاری و همکاری شهروندانش تاسیس، تجهیز و یا بازسازی شده و چندین موسسه خیریه در آن فعالیت می‌کنند اجرای چنین برنامه‌ای دور از دسترس نیست.
باید پذیرفت که امروزه برخی از خانواده‌ها به دلیل مشکلات اقتصادی تمرکز مناسبی بر روی بحثهای آموزشی فرزندانشان ندارند و عده‌ای نیز تجربه کافی در این حوزه را ندارند. باید برای پویاسازی نظام آموزشی در مشکات چاره‌ای اساسی اندیشید و الا با ترک تحصیل گسترده دانش آموزان، افت تحصیلی و یا حضور غیرهدفمند جوانان، در برخی از دانشگاه‌ها نمی‌توان به آینده امیدواری زیادی داشت.